|
|
|
|
| |
|
HANTEK EDEBİYAT DERGİSİ
|
|
KADIN MÜREKKEP KAN
1
bir kadın vardı biliyordun
ne kadar acı çektiğini görüyordun
mecburiyet yaşıyordu
istedikleri yoktu
“olmak” değildi biliyordun
istiyordun
istiyordun da elin kolun bağlı
isyan ediyordun
küfürler savuruyordun
yaşadığın hayata
yaşadığı hayata
kahvesi vardı yudumladığı
odayı kahve kokusu sarardı
narkoz misali
görünmeyen koku kendinden geçirirdi
tezat yaşardı kendine kadın
kan koklardı
kan kusardı
el kadar badenin de büyük acılar yaşardı
sakinsiz
sinir harpleri içinde
ağlama nöbetleri içinde
sensiz senin içinde
biliyordun
görüyordun
istiyordun
istiyordun da elin kolun bağlı
biraz kadına biraz hayata sövüyordun
senin verdiğin nefesle uyuşuyordum
biraz kahve koklayıp biraz sana bakıyordum
sigaramdan bir nefes çekip
ve bir nefes daha çekip
……..
|
2
“bitmesin” istiyordum
gitmesin…..
kahvem bitmesin
sigaram sönmesin
gitmesin…..
kadın “yalnızlığın” adını arıyordu
buluyordu
yalnızlık; sendin
sensizlik; yalnızlıktı
kadın yine kan kokluyordu
ve kan kusuyordu
ve biraz mürekkep istiyordu
seni anlatmak için
ve mürekkep kan yüklüydü
sen yüklüydü
sensizlik yüklüydü
kahvesinden yudum alıp
tüm çiğerlerini dumanla doldurup
“sen ol” diye iç çekiyordu
kadın mecburiyeti yaşıyordu
sensiz seni yaşıyordu
duydun mu
gördün mü
ve kadın kendinden geçiyordu
ve saat yine sensizlikte çakıldı
yalnızlıkta çakıldı
kalmadı ne kadın
ne mürekkep
ne de kan
……
Gülbahar GEZER
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
