|
|
|
|
| |
|
HANTEK EDEBİYAT DERGİSİ
|
|
GÖRÜNMEZ ADAM
Gerçek görünmez adamla karşılaştığımda, gerçektende ne kadar basit bir kopya olduğumu farkettim. Ucuz bir karbon kağıdının, henüz hiç bir şeyden haberi olmayan yaşlı bir ağaç gövdesiyken, kendini beyaz bir levha halinde bulan meşe ruhunun üzerini biçimsizce karalaması gibi orjinalime ihanet halindeydim... Ve benim bu durumdan rahatsız olduğum kadar huzur dolu oluşu, içimde hiç bilmediğim salt kayalıklar ve her kayanın üzerinde şeytanın suretini görmek gibi korku vericiydi.
"Beni görebildiğin için teşekkür ederim" demesini beklerken, iç gıcıklayıcı bir sırıtmayla "merhaba" deyip elini uzatması tasarladığım cümlenin yine bana kalmasına yeterliydi. Bu kez hata yapmayıp onun gibi davranmam gerektiğini biliyordum. Yine de gözlerimdeki korkuyu farkedip, elini omuzuma dayamasıyla eski bana geri dönüyordum. Her sakarlığında herkes tarafından farkedilen bir görünmez adamın, gerçek görünmez adam karşısında da sakarlıktan başka yapacağı bir şey de yok gibiydi.
Birbirimizle bu iki cümle dışında hiç konuşmadan anlaşabileceğimizi biliyordum. Gözlerinden anladığım son şey artık gitmek zorunda olduğumdu. Bunu istekle söylemediğinin de farkındaydım ancak, doğası bunu gerektiriyordu. Yağmurdan sonra oluşan çamur deryalarına her bastığımda, ayakkabımın içine giren sudan üşümemek için kendimi sıktığım gibi ellerimi yumruk yapıp yanından uzaklaştım. Bir kaç metre öteye gidip geri döndüğümde görmek istediğim şey; onun beni görememesiydi. Ve pişman olmalı diye düşündürmeliydi bana. Duygusuzca da olsa etrafa bakınmalı ve beni görememeliydi.
Bir kaç metre öteye gidip geri döndüğümde kimseyi göremedim. Orada olduğunu bildiğim halde...
Murat KARAAĞAÇ
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
|
